Werken aan het weeshuis

Hoi, we zitten ondertussen alweer een aantal dagen hier in Nyeri dus ik heb een hoop te vertellen. De kinderen zijn op school en er slapen er een aantal bij ons op de slaapzaal. Toen we binnenkwamen na een dag in Nyeri gingen ze voor ons zingen, superschattig. Ze waren erg blijdat we er waren en ze gingen gelijk met een groepje om me heen zitten. Ze zaten aan mn haar en ze wilden vanalles weten. Iedereen krijgt briefjes van de kids waarop staat dat ze je "best friend" willen zijn en dat ze je lief en leuk vinden. Ontzettend lief. Er is hier een meisje (Julie, 11) die al een aantal briefjes geschreven heeft. Een van die briefjes had ze naast mn bed gelegd. Ze vroeg in de brief of ik op haar verjaardagsfeestje wilde komen... Echt schattig.
Gisteren ging ik samen met Eva op het plein kijken, gewoon om even te kijken of er kinderen waren. Nou, die waren er. We kwamen eraan lopen en opeens komt er een tsunami van kids op ons af. Iedereen wil een high five, een knuffel, ze zitten allemaal aan je haar en stellen je allemaal vragen. Echt heel apart ;).

Wat me wel opvalt is dat de leraren etc. erg streng voor ze zijn.
Zo worden ze om half 5 (!) al uit ved getrimd door een soort van huisvrouw, die roept dat ze er gelijk uit moeten en dat er absoluut geen tijd is om op de bedden te zitten. Als ze te laat klaar zijn wordt ze ook heel boos. Ze moeten naar school van 7u sochtends tot half 4. Dan moeten ze hun kleren wassen en huiswerk maken en eten. Daarna moeten ze weer naar school van 19.00 tot 21.00... Om 21.30 moeten ze in bed liggen. Een zware dag, lijkt me.

Dinsdag was de eerste dag dat we dan ook daadwerkelijk aan de slag gingen in het weeshuis. Het ligt echt in de middle of nowhere, maar wat een prachtig uitzicht: precies zoals je het op de "Afrikaplaatjes" altijd ziet. We moesten de muren van alle kamers schuren zodat die straks geverfd kunnen worden. Er waren ook een aantal kinderen die op het begin heel schuw waren maar even later gezellig meehielpen met het schuren. Een aantal van die kinderen wonen tegenover het weeshuis, in een piepklein golfplaten hutje van ongeveer 3 bij 3 meter... Ze wonen daar met 2 volwassenen en 5 kinderen, echt ongelooflijk. Wat echt opvalt is hoe gelukkig die mensen kunnen zijn, terwijl ze er zo slecht aan toe zijn. Een kind vermaakt zich prima met een oude autoband en heeft de grootste lol. Een andet heeft van veren, proppen en plastic een eigen bal geknutseld en de vader heeft van een houten kist en metalen draden een gitaar gemaakt. Vandaag demonstreerde hij die aan ons en het klonk serieus heel goed! Ze koken buiten in een verroeste pan boven een vuurtje, het is zo mooi om te zien dat de mensen daar zo zelfvoorzienend zijn. Toch raakte het me echt wel om ze zo te zien. Je hoort er altijd over: de wereld is zo oneerlijk en alle is zo oneerlijk verdeeld, maar als je het echt met je eigen ogen ziet besef je het pas echt.
Groetjes uit Kenia,
Linda